Dostrojenie.

Dostrojenie

Lepiej nie mówić. Udawać. Ignorować. Nie można zmienić. Boli, uwiera.
Nie chcę. Boję się. Za dużo przeżywania.
Tematy ciemności. Rozpadam się. Okruchy wspomnień. Rzeczywistość mozaiki.
Świat zamknięty w puzderku. Rozbity witrażyk. Barwne szkiełka o tnących brzegach.
Wracam do drobiazgów. Żyję w mini dramatach.
Rodzice. Nie jestem gotowa. Tęsknię. Lepiej, gdy byli. Dzisiaj mi się śnili. Seria nieporozumień.
Nie można o tym mówić. Ani pisać. Tęsknię za wolnością. Za nieskrępowaniem. Nutą szaleństwa.
Wszystko poukładane. Nie inaczej. Kryję się w ucieczkach. Rezygnuję z walki. Poddaję na starcie. Szukam.
Nie tam są odpowiedzi. Sama sobie to robię.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *